Indonesië: Bali, Gilli Air en Lombok

We hebben Bali en Gilli Air en Lombok achter ons gelaten. We zijn door het oosten en zuiden van Bali getrokken. Het eiland leeft van toeristen. In de zomer trekken er twee keer zoveel toeristen als inwoners naar het eiland. Je kunt overal wel iets van pizza, patat of hamburgers krijgen. Veel meer verwesterd dan wat we van Java gewend waren. We zijn er aan toe om lekker bij te komen aan het strand en een paar dagen lekker niks te doen. Violet huurt een surfboard en jahoor, binnen een uur staat ze erop. Ik kijk vanaf m'n strand bedje toe want met een kapotte enkelband wordt het toch wat lastig op een surfboard te staan. Het is er super toeristisch en je hebt niet echt het idee dat je in Indonesië bent dus besluiten snel door te reizen naar Ubud. Tijdens de Bromo en Ijen tour op java zijn we leuke mensen tegengekomen En we reizen samen verder met Mandy, Koen en Danielle, supergezellig en het reizen wordt gelijk wat makkelijker gemaakt. Er is altijd iemand die mij en mijn backpack kan tillen. Ubud is een super leuk cultureel plaatsje waar veel mensen heen trekken voor de yoga. De perfecte plek voor Vi om een lesje yoga te volgen. Er hangt een relaxte sfeer. Helaas zie ik niet veel van Ubud want een infectie aan m'n voet en niet kunnen lopen zorgt ervoor dat ik niet veel verder kom dan onze kamer. Gelukkig is de kamer prachtig en hang ik wat aan het zwembad die ik voor mezelf heb, ook niet verkeerd.
Er is zo goed voor me gezorgd en ik ben niks tekort gekomen. Werkelijk iedereen die we tegekomen vraagt 'oh what happend' tja, je moet er wat voor over hebben om een beetje extra aandacht te krijgen. Vanuit Ubud zit je binnen vijf minuten met de scooter tussen de rijstvelden en terrassen. Er is een stuk in Ubud dat stikt van de apen, monkey forrest. De apen zijn er heel brutaal!

We nemen een taxi naar het zuiden, het surfparadijs van Bali. Daar meeten we Ingemar en Robin. Het is niet echt geschikt voor beginnende surfers dus we relaxen wat aan het strand, gaan naar een strandfeest en reizen vervolgens weer naar een ander plaatsje, Padang Bai. Vio en ik slapen daar in een hostel in de openlucht. Een matrasje op de grond, een klamboe erover en uitzicht op zee, dat is fijn wakker worden. We huren een scootertje en gaan naar het white sand beach. We gaan met z'n viertjes snorkelen en zien zo'n beetje alle vissen uit de film finding nemo. Na drie nachten nemen we de fast ferry naar Gilli Air. We hebben een hutje aan de zee. Voor ons gevoel zijn we in een paradijsje. De douche is wel de meest primitieve die we tot nu toe gehad hebben, een buis met een plastic flesje erop gedrukt waar gaatjes in zitten en zout water uit komt.
Het enige wat er op het eiland rijdt is paard en wagen en je kunt er fietsen. In een dagje zijn we zo'n beetje het hele eilandje rondgefietst. Het leven op Gilli Air is 'Slowley'. Even lunchen duurt gemiddeld zo'n twee uur. Ingemar en Robin gaan weer terug naar Bali voor hun laatste weekje vakantie en Vio en ik doen nog een snorkeltoer. Het water is zo helder en blauw! We zien schildpadden, zo tof.

We nemen een boot richting lombok. Het is op Lombok weer een beetje zoals op Java. Minder welvaart en een mooie omgeving. We verblijven in homestay waarvan de eigenaren zo vriendelijk zijn. Er wordt goed voor ons gezorgd en lekker voor ons gekookt. De kindjes lopen er rond in hun blote kont. Voor een daar dagen voelen we ons part of the family. We huren een scootertje en toeren naar de hoofdstad van Lombok, Mattaram. Een slechte keuze want wat een lelijke stad. Het enige mooie wat er te vinden is, is een grote moskee. De volgende dag dus maar op de scooter richting het noorden. Het is er veel groener en veel strandjes. We beginnen een beetje verwend te raken want van de rijstvelden kijken we niet meer op. We gaan naar een soort buitenschoolse opvang dat is opgericht door een vrouw uit Duitsland en het draait door middel van sponsors. Het is gratis voor de kinderen om daar te komen en ze doen leuken dingen met de kinderen. Wij doen een lesje handycraft en zangles mee.
De kinderen hier zijn rustig en luisteren zo goed. Bijna elke keer als we in Lombok op het strand liggen komen er kinderen die met ons op de foto willen. Met een witte huid heb je hier heel wat aanzien. Door heel Lombok heen is het erg vervuild, er is geen prullebak te vinden en overal liggen vuilnisstortplaatsen en brandstapels. Terwijl Violet aan haar Rinjana avontuur begint reis ik af naar Kuta, het zuiden.

Lieve allemaal,

Bij deze neem ik even het woord over van Ires om mijn Rinjani tocht te aan jullie vertellen. Voordat we op reis gingen waren we al van plan deze berg samen te trotseren, maar vanwege haar enkel hebben we besloten dat het zonde was om allebei niet te gaan en ik het alleen moest doen. Gelukkig begonnen Lotte en Caroline (twee vriendinnetjes uit Utrecht) diezelfde dag ook aan de tocht en die kwam ik aan de voet van de berg al meteen tegen! Heeel fijn!
De tocht bestond uit drie dagen klimmen en afdalen; over rotsen, door jungle en groene weide, langs een blauw meer en hotsprings ..met als hoog(s)tepunt de top van rinjani.

De eerste dag liepen we zes uur stijl omhoog door de brandende zon, dus al gauw was ik al zo doorweekt als een vaatdoek en zwart van het stof wat op me bleef plakken. Het was zwaar, maar eenmaal aangekomen op het tentenkamp was het uitzicht adembenemend: de zon ging bijna onder waardoor alles mooi werd opgelicht en we waren al ver boven de wolken.
Terwijl het donker begon te worden gingen de Porters de tenten opzetten en eten maken. Zij hebben gedurende de tocht alles voor ons meegesjouwd op hun slippertjes.. Echt bizar en heel veel respect voor ze. Na het eten bleken er te weinig tenten te zijn en visten Lotte, Caro en ik achter het net, waardoor we bij anderen aan moesten kloppen en tenten en slaapzakken moesten delen. Met z'n vieren in een 2pers tent en slaapzakken delen.. Pittig want was afgekoeld naar vier graden.
Om half 3 werden we wakker gemaakt op om het hoogste punt te gaan beklimmen. De top had enorm stijle stukken met mul zand, waardoor we bij twee stappen omhoog weer een naar beneden zakte. Nog nooit zijn we zo stuk gegaan.. Kruipend kwam ik uiteindelijk op de top en toen heb ik zó gejankt:o haha wat ontlading. Samen met Lotte, Caro en onze gids Joe van dit moment en het uitzicht vanaf daar genoten.
Ik kan denk ik niet overbrengen hoe zwaar dit was.. Maar niet iedereen heeft de top gehaald. Zelfs jongens van onze leeftijd niet dus we waren best wel een beetje HEEL erg trots:p Ik had voor mijn gevoel m'n doel gehaald, maar eigenlijk was dit nog maar het eerste deel van de tocht. Na een korte pauze moesten we weer afdalen om bij het meer en de hotsprings te komen en vervolgens weer omhoog om naar het volgende tentenkamp te gaan. Voor ons drieën een mentale klap want we moesten echt uitrusten maar dat kon niet: die dag wel 13u geklommen en afgedaald: echt ziek. Maar de warmwaterbronnen maakten veel goed: tussen de rotsen zaten warme baden van 40graden waar we in konden relaxen en het vuil van ons los konden weken:p met als kers op de taart een gezichtsmaskertje van zwavel wat daar uit de berg kwam.

Ook de tweede nacht moesten we bij anderen in de tent slapen omdat ons tentenkamp te ver weg was en te gevaarlijk om dat stuk in het donker te doen. Dus weer geen eigen tent en slaapzak, maar wel veel lieve mensen die ons wilden helpen. Ook de laatste dag hebben we 10u gelopen, maar omdat het einde in zicht was ging het voor mij wat beter dan de dag ervoor. Lotte en Caro waren de hele trip al ziek en dat eiste nu hun tol..ook omdat we maar een halve fles water hadden voor die dag. We hebben elkaar echt de berg af moeten praten want eigenlijk konden we allang niet meer. Maar met stijve benen, blaren en bloedende tenen kwamen we aan het eind van de middag toch bij de finish: nog verward van wat we onszelf hadden aangedaan, maar ook trots op wat we gepresteerd hadden vlogen we elkaar in de armen.
En wat was ik blij toen ik een paar uur later Ires weer in Kuta zag, die mn bedje al had opgemaakt waar ik HEERLIJK in heb geslapen...........

Zo: dit was mijn misschien wat lange omschrijving van het Rinjani avontuur, waarbij ik nu het woord weer geef aan Ires. Erg leuk dat jullie haar avonturen allemaal volgen! Liefs

Kuta is een surfersdorpje met een heleboel mooie, witte en verlaten strandjes. Heerlijk om op een scootertje de strandjes af te gaan en door de bergen te rijden. Na twee nachten worden Violet en ik weer herenigd. Wat ben ik trots dat ze de top gehaald heeft! Ivo en Mattanja zijn ook in Kuta en we hebben het gezellig samen. De avond voor hun vertrek naar Bali besluiten ze de bus zonder hun te laten vertrekken. We gaan met z'n vieren naar Flores. Als we de volgende ochtend de boot vier dagen, drie nachten naar flores willen boeken, blijkt die al vol te zitten voor de maandag. We kunnen pas op woensdag maar ivm de tijd is dat niet haalbaar. Na een heel geregel vertrekken we maandag met de shuttle bus naar Flores. De reis duurt 24uur, we zijn dan één nacht in Flores en vanaf daar doen we de vierdaagse boot tocht terug naar Lombok. De toers in Indonesië zijn over het algemeen wat half en chaotisch georganiseerd en dat werdt ook deze keer weer bevestigd. De buschauffeur had overduidelijk haast en door het slechte wegdek en een scherpe bocht om de 500meter was het lastig om een beetje op je stoel te blijven zitten. Om vier uur in de nacht stopten we opeens en moesten we overstappen op een ander busje. Met iedereen waarmee we in de grote bus zaten inclusief backpacken werden we in een busje gepropt die twee keer zo klein was. Er was duidelijk haast en we moesten niet teveel zeuren. Of het paste of niet we werden ergens klemgezet. Op een gegeven moment ben ik de rest in het kleine busje kwijtgeraakt. Ik had het zien gebeuren dat ze nog ergens aan de kant van de weg stonden maar gelukkig kwamen ze bij aankomst in de haven tussen de rugzakken van het dak af. We zitten 8uur op een ferry en we slapen wat op de grond, lekker primitief allemaal maar tegelijkertijd is het heerlijk.

We zijn terug op het vaste land na vier dagen doorgebracht te hebben op de boot, het verslag hiervan volgt nog.