Indonesië: Java
Blijf op de hoogte en volg Ires
20 Juli 2014 | Indonesië, Seminyak
Bijna twee weken geleden kwam ik na drie dagen reizen, aan in Jakarta (Java). Herenigd met Violet die mij opwachtte in het hostel, ik had me geen fijnere aankomt kunnen wensen. De reisdagen duurden lang. Maar bij aankomst was ik de vele vlieg en wachturen op de vliegvelden gauw vergeten. Ik keek mijn ogen uit in de taxi rit vanaf het vliegveld naar het hostel, wat een chaos. Jakarta is nog eens wat je noemt een grote stad maar wat wil je ook met bijna 11 miljoen inwoners. Langs alle kanten vliegen auto's, tuktuks en scooters met hele families erop je voorbij. Dit is toch echt wel even anders dan Europa. De stad hangt vol uitlaatgassen en is niet heel modern. De bevolking is super aardig en iedereen is behulpzaam. We worden van alle kanten geholpen wanneer we iets zoeken of iets willen weten. Iedereen is nieuwschierig waar wij vandaag komen en wil graag een praatje met ons maken, hierdoor voelen we ons gauw veilig. We sliepen twee nachten in een super leuk hostel met veel gezellige backpackers. Het is momenteel nog ramadam maar omdat het al om 18.30 donker is kunnen we tussen de locals eten. Overal aan de kant van de weg kun je eten halen van iemand met een karretje, het eten is heerlijk en kost echt niks! Na twee dagen besluiten we de drukte te ontsnappen en vroeg in de ochtend met de trein naar yogjakarta te gaan. Het is een 8uur durende treinreis maar het is prachtig om al die tijd uit het raam te kijken. Heel veel groen, locals die werken in de rijst velden, sloppenwijken, we zien het allemaal vanachter het raam.
Yogjakarta is een beetje Jakarta in het klein. We eten ook hier voor nog geen euro per persoon en vervoeren ons met de fietstaxi. Ik heb er een klein beetje moeite mee. Die kleine magere mannetjes die voor een euro een half uur ons in een bakje voorop rondfietsen om ons op plek van bestemming te brengen. Daarnaast vraag ik me toch echt af of we in goede staat aan zullen komen aangezien we ons tussen de scooters en auto's bevinden en van verkeersregels ze waarschijnlijk weinig hebben gehoord. In Yogjakarta bezichtigen we het sultanpaleis. We gaan met busjes tussen de locals naar de tempels de Borobudur en de Pramadam. Het uitzicht bovenop de Borobudur die op een berg staat was prachtig. Het was wat mistig en nog erg vroeg waardoor het een beetje sprookachtig leek. We lunchen met vriendinnetjes van Violet uit Utrecht bij een leuk westers tentje, in een leuke buitenwijk.
We doen een kookcursus Indonesisch eten, we maken rijst, Sayuur Lodeh, Ayam goreng kalasan, kroepoek, tempeh en sambal. De vrouw van de kookcursus is erg vriendelijk en het resultaat mag er zijn, we vinden het super lekker.
In Yogjakarta boeken we een drie daagse tour naar de Bromo vulkaan en Ijen (krater van een vulkaan). We worden om acht uur bij het hostel opgehaald en na twaalf uur reizen worden we gedropt in een hostel vlakbij de Bromo. Twaalf uur lang zaten we voorin het busje naast de chaffeur muziek te luisteren, te kletsen en naar buiten te kijken. Wat rijden ze idioot! Dag twee zijn we er iets meer aan gewend en kunnen we wat meer relaxen. Om 4uur in de nacht werden we met de jeep opgehaald voor de sunrise vieuw at the Bromo. De vukaan is nog actief. Het is koud en vroeg, het is een hele klim maar het uitzicht is helemaal de moeite waard. Bizar hoe klein we zijn tussen de vulkanen. Als we in de vulkaan kijken zien we alleen maar rook. Onder het zand en stof rijden we weer zo'n acht uur door de bergen, rijstvelden, gewassen en dorpjes heen. We drinken een lekker biertje en duiken nog even in de hottub. Om 1uur s nachts worden we opgehaald voor de Ijen, bleu fire. Dit is een krater waardoor zwavel en gassen een soort natuurlijk proces ontstaan en er blauw licht uit de krater komt. We beklimmen met zo'n 200man midden in de nacht de berg en krijgen onze eigen gids. De gids is een local die elke dag de vulkaan beklimt omdat hij ook zwavel uit de krater haalt. Zo lopen ons veel kleine mannetjes met zo'n 70kilo zwavel in rieten manden op de nek voorbij. Na zo'n twee uur lopen staan we boven op en zien het blauwe licht. Om bij het blauwe licht te komen is het een hele afdaling. Ik ben blij dat het donker is want ik geloof dat ik niet wil weten hoe diep we vallen als we één stap verkeerd zetten. Op het moment dat we beneden zijn en er zo'n drie meter vanaf staan gebeurd er iets waar we niet op voorbereid zijn. Er komt zoveel rook met zwavel uit dat we niks meer zien, geen lucht krijgen en bijna stikken van de heftige zwavel lucht die vrij komt. Onze ogen prikken en de gidsen schreeuwen. Er breek paniek uit en iedereen moet zo snel mogelijk naar boven. Doordat we niks zien spring ik over rotsen en val. Gelukkig vinden we elkaar terug en we willen zo snel mogelijk terug naar de bus. Het lopen duurt nog drie uur en ik heb last van m'n voet. Als we in het busje zitten en op weg zijn naar Bali krijg ik zo'n last dat ik niks meer kan. Gelukkig is violet daar en tilt me overal naar toe. Er zijn lieve medereizigers die onze bagage tillen en een goed ziekenhuis opzoeken. Na tien uur reizen zijn we in het ziekenhuis op Bali. Gelukkig niks gebroken maar m'n enkelband beschadigd. De hostelman maakt een mooie bamboe kruk voor me omdat ik anders niet vooruit kom maar te eigenwijs was op de krukken uit het ziekenhuis mee te nemen. Ik heb m'n eigen verpleegster Violet die als de beste voor me zorgt. Twee weken met m'n pootje omhoog. Het bederft de pret niet en we hebben het erg gezellig.
We zijn nu dus in Bali. Het is zo anders dan Java. Er zijn veel touristen en we kunnen gewoon in hempje en korte broek lopen. Java is erg islamitisch maar hier is het vooral hindoeistisch. Op Java waren er veel moskeën en Bali is vooral tempelachtig. Aangezien ik niet veel kan zullen we de komende dagen vooral lekker aan het strand of zwembad hangen. We ontmoeten veel leuke mensen en donderdag landen Ingemar en Robin op Bali. Één gezellige bedoeling.
Yogjakarta is een beetje Jakarta in het klein. We eten ook hier voor nog geen euro per persoon en vervoeren ons met de fietstaxi. Ik heb er een klein beetje moeite mee. Die kleine magere mannetjes die voor een euro een half uur ons in een bakje voorop rondfietsen om ons op plek van bestemming te brengen. Daarnaast vraag ik me toch echt af of we in goede staat aan zullen komen aangezien we ons tussen de scooters en auto's bevinden en van verkeersregels ze waarschijnlijk weinig hebben gehoord. In Yogjakarta bezichtigen we het sultanpaleis. We gaan met busjes tussen de locals naar de tempels de Borobudur en de Pramadam. Het uitzicht bovenop de Borobudur die op een berg staat was prachtig. Het was wat mistig en nog erg vroeg waardoor het een beetje sprookachtig leek. We lunchen met vriendinnetjes van Violet uit Utrecht bij een leuk westers tentje, in een leuke buitenwijk.
We doen een kookcursus Indonesisch eten, we maken rijst, Sayuur Lodeh, Ayam goreng kalasan, kroepoek, tempeh en sambal. De vrouw van de kookcursus is erg vriendelijk en het resultaat mag er zijn, we vinden het super lekker.
In Yogjakarta boeken we een drie daagse tour naar de Bromo vulkaan en Ijen (krater van een vulkaan). We worden om acht uur bij het hostel opgehaald en na twaalf uur reizen worden we gedropt in een hostel vlakbij de Bromo. Twaalf uur lang zaten we voorin het busje naast de chaffeur muziek te luisteren, te kletsen en naar buiten te kijken. Wat rijden ze idioot! Dag twee zijn we er iets meer aan gewend en kunnen we wat meer relaxen. Om 4uur in de nacht werden we met de jeep opgehaald voor de sunrise vieuw at the Bromo. De vukaan is nog actief. Het is koud en vroeg, het is een hele klim maar het uitzicht is helemaal de moeite waard. Bizar hoe klein we zijn tussen de vulkanen. Als we in de vulkaan kijken zien we alleen maar rook. Onder het zand en stof rijden we weer zo'n acht uur door de bergen, rijstvelden, gewassen en dorpjes heen. We drinken een lekker biertje en duiken nog even in de hottub. Om 1uur s nachts worden we opgehaald voor de Ijen, bleu fire. Dit is een krater waardoor zwavel en gassen een soort natuurlijk proces ontstaan en er blauw licht uit de krater komt. We beklimmen met zo'n 200man midden in de nacht de berg en krijgen onze eigen gids. De gids is een local die elke dag de vulkaan beklimt omdat hij ook zwavel uit de krater haalt. Zo lopen ons veel kleine mannetjes met zo'n 70kilo zwavel in rieten manden op de nek voorbij. Na zo'n twee uur lopen staan we boven op en zien het blauwe licht. Om bij het blauwe licht te komen is het een hele afdaling. Ik ben blij dat het donker is want ik geloof dat ik niet wil weten hoe diep we vallen als we één stap verkeerd zetten. Op het moment dat we beneden zijn en er zo'n drie meter vanaf staan gebeurd er iets waar we niet op voorbereid zijn. Er komt zoveel rook met zwavel uit dat we niks meer zien, geen lucht krijgen en bijna stikken van de heftige zwavel lucht die vrij komt. Onze ogen prikken en de gidsen schreeuwen. Er breek paniek uit en iedereen moet zo snel mogelijk naar boven. Doordat we niks zien spring ik over rotsen en val. Gelukkig vinden we elkaar terug en we willen zo snel mogelijk terug naar de bus. Het lopen duurt nog drie uur en ik heb last van m'n voet. Als we in het busje zitten en op weg zijn naar Bali krijg ik zo'n last dat ik niks meer kan. Gelukkig is violet daar en tilt me overal naar toe. Er zijn lieve medereizigers die onze bagage tillen en een goed ziekenhuis opzoeken. Na tien uur reizen zijn we in het ziekenhuis op Bali. Gelukkig niks gebroken maar m'n enkelband beschadigd. De hostelman maakt een mooie bamboe kruk voor me omdat ik anders niet vooruit kom maar te eigenwijs was op de krukken uit het ziekenhuis mee te nemen. Ik heb m'n eigen verpleegster Violet die als de beste voor me zorgt. Twee weken met m'n pootje omhoog. Het bederft de pret niet en we hebben het erg gezellig.
We zijn nu dus in Bali. Het is zo anders dan Java. Er zijn veel touristen en we kunnen gewoon in hempje en korte broek lopen. Java is erg islamitisch maar hier is het vooral hindoeistisch. Op Java waren er veel moskeën en Bali is vooral tempelachtig. Aangezien ik niet veel kan zullen we de komende dagen vooral lekker aan het strand of zwembad hangen. We ontmoeten veel leuke mensen en donderdag landen Ingemar en Robin op Bali. Één gezellige bedoeling.
-
20 Juli 2014 - 16:18
Marieke TB:
Geweldig laiverds!
Mooi om het verhaal te lezen en de foto's te bekijken.
Heel veel plezier (en sterkte met je pootje Ires)!
Dikke kussert
Marieke -
20 Juli 2014 - 19:37
Mejury:
Klinkt als één groot avontuur! Fijn om wat van jullie te horen!
Kijk al uit naar jullie lekkere nieuwe gerechten;).
Geniet ervan alleen, met z'n 2en en 4en!
Xx -
20 Juli 2014 - 20:29
Carla:
Potjandorie! Balen zeg. Het zal behoorlijk schrikken zijn geweest. Gelukkig kunnen jullie nog steeds genieten van alles. Op Bali maar even relaxen (kan daar prima). Veel plezier meiden en een dikke tuut. -
21 Juli 2014 - 16:07
Lisanne:
Fijn om te lezen wat jullie tot nu toe al hebben gezien en meegemaakt en super leuk om de foto's te zien.
Wel even eng wat er gebeurd is bij die vulkaan, maar gelukkig krijg je goede verzorging van zuster Violet, zijn de rollen eens omgedraaid;).
Hoop dat het snel beter wordt, maar je bent er in ieder geval positief onder. Juiste instelling, want aan het zwembad genieten en aan het strand is ook niet mis:). Veel plezier samen op Bali en straks met Robin en Ingemar! Xx -
22 Juli 2014 - 17:53
Katie:
Echt super leuk om dit allemaal te lezen !! En prachtige foto's. Wauw, wat een avontuur. Maar wat vreselijk wat er in die vulkaan gebeurd was. Wat zullen jullie geschrokken zijn. Ik hoop dat het snel beter met je gaat lieve ires. Heel veel beterschap. En lekker genieten verder. Veel liefs ! Xx -
22 Juli 2014 - 22:06
Masja:
Geniet lieve meiden! Dikke kus Masja -
23 Juli 2014 - 10:33
Amanda:
Wat een leuk verhaal en geweldige foto's !! Heel jammer dat jou dit nu overkomt Ires !! Maar inderdaad gelukkig een goeie prive-zuster vio bij je ! Pas goed op jullie zelf !
Heel veel plezier en lekker genieten samen ! Liefsssssss Amanda -
23 Juli 2014 - 20:45
Joke En Ine Swarts:
dag Iris,wat fijn iets van je te horen en te weten dat je het naar je zin hebt samen met Violet die we niet kennen maar nog veel van hopen te horen. we missen je maar de zorg is nu ook goed prima zelfs.geniet van alles en denk er om het blijft een mooi zootje de groeten van ons en een dikke knuffel tot het volgende verslag dag meiden Ine -
24 Juli 2014 - 08:27
Teresa:
Lieve meiden wat een avonturen. Hoop dat het langzaam aan een beetje beter met je gaat Ires. We zagen alweer mooioe foto's van Violet via de telefoon. leuk hoor dan krijgen we echt een idee wat jullie allemaal meemaken. Gisteren Ingemar en Robin naar het vliegveld gebracht. Nou snel beter worden en heel veel liefs voor jullie beiden.
Teresa -
24 Juli 2014 - 18:51
Majlis:
Och laiverds wat een avonturen en wat een prachtige fotos. Hopelijk kan je snel weer lopen! Mooi primitief ook, een kruk van bamboe ;) Geniet lieve vrindinnen, wij kijken uit naar het vlgende reisverslag! Dikke kus van joy en mij -
02 Augustus 2014 - 11:03
Roy & Ingrid:
Hallo Ires,
Fijn een bericht van je gelezen te hebben en dat je het naar je zin hebt!
We hopen dat het met je voet beter gaat en wachten vol spanning op een nieuw reisverslag!
Toi toi toi!
Groetjes Roy en Ingrid -
03 Augustus 2014 - 11:47
Hannah:
Wauw ires en vio! Wat super om te lezen dat jullieal zoveel mooie dingen hebben beleefd!!
Hopen dat je enkelbanden snel weer helen!
Ben benieuwd naar jullie bolgende verhaal.
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
